Topograficzny
Słownik
Starożytnych
Aten
Grecja |
Ateny starożytne |
Akropol |
Agora |
Ateny współczesne |
Daty i fakty |
Ateny [aƒ 'AqÁnai] Stolica Attyki, leżąca 4 km od morza. Posiadała trzy porty: wojenny - Munychion, handlowy - Pireus, oraz najstarszy z nich - Faleron, połączony z miastem murami. Za czasów Temistoklesa połączono również Pireus tzw. Długimi Murami, ale po Wojnie Peloponeskiej musieli je Ateńczycy zburzyć. Pierwszym, mitycznym królem Aten miał być Kekrops, półczłowiek-półwąż, który obwarował Akropol (pierwotna nazwa Kekropia). Według tradycji ok. 1130 r. p.n.e. Tezeusz połączył okoliczne gminy w jedno miasto. Po śmierci ostatniego króla, Kodrosa, władzę przejęli arystokraci-eupatrydzi. Pierwszym prawodawcą był Drakon, organizację społeczno-polityczną stworzył Solon, który był archontem w 594 r. p.n.e., po którym władzę przejął tyran Pizystrat i jego synowie, a po ich obaleniu (Harmodios i Aristogejton) w r. 510 p.n.e., Klejstenes wprowadził ustrój demokratyczny. Po wojnach perskich Ateny w czasach Peryklesa stały się potęgą polityczną i kulturalną. To z nim kojarzy się wspaniale odbudowany Akropol, jednak rywalizacja ze Spartą przyniosła po wojnach peloponeskich upadek hegemonii ateńskiej. W 338 r. p.n.e. Ateny dostały się pod panowanie macedońskie, a w roku 146 p.n.e. Ateny wraz z całą Grecją stały się prowincją Achaja należącą do Imperium Romanum, pozostając nadal ważniejszym ośrodkiem życia intelektualnego i kulturalnego. Zwłaszcza Hadrian, Antoninus Pius i Marek Aureliusz dbali o konserwację zabytków i rozbudowę Aten w nowe monumenty. W r. 269 i 396 n.e. Goci zdobywali Ateny, które traciły na znaczeniu (p. Daty i Fakty)
|